Het kwam me als voormalig bezitter van de katten Gompie, Poes, duo Teddy en Tommie, en Moppie bekend voor, een kat die zijn einde voelt naderen en dan vertrekt naar een stille plek.
Ook zonder dat de heren doodgingen gaven ze soms onrust. Een paar dagen wegblijven (of langer) terwijl het hoost van de regen, ze deden maar wat. Ze luisterden allemaal naar de naam Moen, gemakkelijk bij het roepen. Tikken met je nagels op de ruit hielp ook.
Moppie liep 's avonds altijd mee als we een rondje voor het slapen maakten (toen was er nog geen P&W) en ze konden allemaal apporteren.
Opgevoed als hond (een Duitse herder gehad) en wat is leuker voor een kat dan twee trappen opstormen vanuit de tuin en de gevangen muis naast de bureaustoel neerleggen. Niet de speelmuis dit keer.
Normaal lag het gevangen spul onder de blauwspar in de tuin en de kat in de bloempot.
U begrijpt natuurlijk wel dat wij diverse keren naar de musical Cats zijn geweest. Nee, niet met de kat.
Verder zal ik u niet lastig vallen met de details, u heeft vast een slimmere kat, of een die ook een aanloop neemt en dan in een lege schoenendoos over de plavuizen schuift. Ik bedoel maar.
Een natte poes die komt klagen dat het luikje dicht was terwijl het regende. Rechtop tegen het raam van de tuindeur en die dan beledigd wacht tot je een handdoek hebt gepakt. Daar kan niets tegenop.
Liedje voor Claar (volg haar, je kunt er niet reageren, dat dan weer niet)
en voor jullie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten