Jolande Sap van de Groenen (links is al ingeleverd) ligt niet wakker van de toegenomen vraag naar rollators. ‘Op de lange termijn is dit natuurlijk wel een bezuiniging. We wilden dit omdat er ontzettend veel goede rollators staan weg te roesten. Er moet een tweedehandsmarkt komen, dat is uiteindelijk goedkoper voor ons allemaal,’ hoorde ik haar vanmorgen zeggen op de radio.
De schat vergeet dat de zorgclubjes en zorgverzekeraars helemaal geen interesse hebben in de weggezette en overgebleven rollators, die achterblijven na het overlijden van de gebruikers. Dat is slecht voor de handel. Er zijn namelijk afspraken gemaakt over vergoeding en aanschaf, met de leveranciers. Terugnemen of inruilen komt daar niet voor.
En waar staan die oude rollators, zonder garantie dat de rot van binnenuit de buisjes al heeft doorgevreten? Ik zie de statistieken van huiselijke ongevallen al voor me. Gelukkig is Jolande er op de lange termijn niet meer.
Toen mijn ouders 12 jaar geleden overleden was de rollator van mijn vader al meegenomen door familie. De invouwbare douchestoel wilde de zorg niet hebben, men wist zich eigenlijk geen raad met mijn verzoek om de stoel op te halen. Van een rollator wisten ze niets. Of ik zelf niet iemand wist voor die stoel? Dan praten we over toen ƒ 500. Die kosten nu € 425.
Hij staat nu in mijn box, in afwachting van moeilijker tijden. Die is vast binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten