Die 170 mensen (honderdenzeventig) kosten de verzekeringsmaatschappijen zo'n 900.000 euros per jaar.
En daarom stelt het CVZ voor om die 170 (honderdenzeventig) mensen verder levensgenot en langer leven (scheelt maar 20 schrijve twintig jaar) en verder gebruik van de dure medicijnen te ontzeggen. Die ze zelf niet kunnen betalen.
Een kerntaak van het CVZ is naast adviseren van de minister, premiegeld te verdelen onder de zorgverzekeraars (risicoverevening), zodat verzekeraars iedereen kunnen verzekeren, ongeacht zijn of haar gezondheidstoestand
Het is maar een voorstel van het CVZ, maar zoals ze zelf stellen: "onze voorstellen worden doorgaans door de minister gevolgd. Zijn ze nou helemaal besodermieterd bij dat CVZ. Ooit van ethiek gehoord? Liefde? Nabuurschap? Empathie?
"En wie *@!g& bepaalt in dit land waar het geld aan besteed wordt? Toch niet het CVZ dat door ons niet gekozen is. Het parlement wel, maar dat zit kwijlend te kijken naar de kalender en dagen af te strepen, elkaar onderwijl onderuit halend.
Twee dingen: we gaan er 3 (zegge drie) managers uitgooien,in de zorg of desnoods bij het CVZ. Een paar commissarissen kan ook. Dat scheelt al gauw inclusief vergoedingen en werkgeversdeel een miljoen of meer. Die jaarlijkse besparing besteden we aan die medicijnen.
En het lijkt me een strak actieplan om van die 170 (honderdenzeventig) mensen die onze steun nodig hebben een smoelenboekje te maken. Met hun voornaam. We adopteren ze virtueel en doen er onze handtekening bij. Voor de minister. Voordat ze zich gaat verstoppen en straks niet meer terugkeert.
Er zijn al vaker ministers huilend de deur uit gelopen. Het kan nog. Voordat we volgend jaar over 1.700 medeburger moeten praten. Niemand kiest zijn ziekte. Maar het CVZ verstrekt met zorg een touwtje. Om te hangen.
Klojo's. De winst van de verzekeraars is belangrijker. Altijd hetzelfde: follow the money.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten