Tengo no dinero

Van de week kwam ik langs twee apotheken in ons dorp (we hebben er vijf of zo) en ik verbaasde me over de lange rij mensen die er stonden te wachten voor een gesloken deur.
Mondjesmaat werden er mensen binnengelaten, om te voorkomen dat de ruzies op straat over wie aan de beurt zou zijn zich niet binnen voortzetten.
Eerst dacht ik dat het mensen waren die na het afhalen van de schootkinderen nog even medicijnen gingen halen, want tussen half vijf en half zes is het spitsuur, net zoals in de supermarkt.

Maar de afgelopen week was een groot deel van de apotheken in de provincie Aicante weer in staking.

De situatie bij de apotheken wordt net zoals in andere provincies in de Comunidad steeds nijpender en de klanten gaan de gevolgen merken van de achterstallige betalingen door de Generalidad Valenciana, waardoor veel apotheken in geldproblemen zijn gekomen/
Ze sluiten daardoor sedert deze zomer tijdelijk hun deuren, staken of zien zich genoodzaakt minder medicijnen te bestellen.

De klanten staan regelmatig voor een dichte deur bij hun buurtapotheek en moeten naar de dichtstbijzijnde apotheek die wél dienst heeft, de zogenoemde ‘Farmacia de Guardia’.
Nóg erger wordt het als de apotheek wel open is maar niet het product of medicijn heeft wat de klant urgent nodig heeft.

Voor dringende gevallen kun je dan uitwijken naar een ziekenhuis of gezondheid-centrum, maar ook die beginnen nee te verlopen vanwege hun eigen voorraden. Zeker als je geen briefje van de huisarts bij je hebt vanwege de urgentie.

Het Valenciaans ministerie van Gezondheid schuift het  probleem af op de apotheken, in plaats van te erkennen dat ze de declaraties van de apotheek deels of slechts heel laat vergoeden. Nee hoor, ‘de apothekers zijn de oorzaak omdat ze ervoor kiezen sommige medicijnen niet te verkopen’.*bron: de streekkrant

Dat geld van het miniserie komt deels uit Madrid, maar de oorzaak ligt ook bij de regering van de Communidad, die met een zeer ernstig tekort kampt.

De rijen die ik zag doen denken aan de gaarkeuken, een initiatief dat momenteel in Alicante-stad al een feit is. Prijs u nog maar even gelukkig in Nederland, het kan altijd nog slechter. Dankzij de strikte vasthouders aan de 3% doelstelling.

Boer Aad zei steeds dat het allemaal goed gaat komen, maar ik heb er een hard hoofd in.