De R van referee

Alleen bij doden speelt bij Peter de Vries de publiciteitsgeilheid weer op, getuige zijn ongepaste tweet over de gedode grensrechter. Vervang het woord grensrechter in de bovenste tweet door vervelende misdaadjournalist en u begrijpt wat ik bedoel.

Na alle aandacht vandaag voor de Vries' uitlatingen en zijn al rond de middag begonnen mediaoptreden bij Radio 1, zal het me niet verbazen als hij vanavond met zijn verongelijkte piepstem bij Matthijs of bij Pitteman zit, om uit te leggen dat iedereen hem verkeerd heeft begrepen.

En nu we het toch over passie preken hebben: de Vries is ook een voorstander van algemene afgifte van het DNA van elke Nederlandse burger. 'Want wat heb je anders te verbergen?'
Zijn tweet hierover in combinatie lokte al het antwoord uit dat al die mensen al lang dood zijn, dus die hoor je niet.
Je hoorde ze trouwens ook niet meer toen ze ten behoeve van het verplichte persoonsbewijs diezelfde vingerafdruk nogmaals moesten plaatsen, in combinatie van een stempel/ Die gingen vroeger of later ook dood.

Aan de hand van een vingerafduk kan je verzekeraar je niet weigeren, was een ander commentaar.

En dan komt die muts van Schipper zeggen dat ze geen bemoeienis heeft met de particuliere voortzetting van het EPD. Dat gaat buiten de overheidskanalen om.
De ziektekostenverzekeraars stimuleren de boel t.b.v. de patiëntenvereniging. Iedereen schijnt in een niet-gegarandeerd veilige database te willen, want stel je voor dat je onder de bus komt en ze weten niet wat je mankeert. 'Ze mogen alles van me weten', blijft de vaste kreet. Todat de Russen in de achtertuin staan. Of de EU-forces. Dan wil je niet dat ze weten dat je het graag op zijn hondjes doet. Of met de buurman.

Het lijkt mij de minste zorg, als je met twee gebroken benen op straat ligt. Die insulineprik sla ik wel een dagje over, daar ga je niet dood van.
Wel van een huisarts die je Spaanse ziekenhuispapieren niet aanneemt, omdat het niet in het Nederlands is. Andere Latinse termen willen niet zeggen dat het over hetzelfde gaat.
Ik betwijfel of hij überhaupt wel een aantekening heeft gemaakt van het doorstane.

Ik heb een medicijnpaspoort bij mijn papieren en daar staat in wat ik slik en wat ik mankeer. Daarenboven heb ik een usb-stick met mijn medische historie, voor zover iemand dat interesseert. De eerste vraag die je krijgt is of je overgevoelig bent voor penicilline. Ja dus, daar krijg je ontzettende gordelroos van.  Ik althans, van een speciaal type.

Bij het opruimen van mijn notities kwam ik zeven concepten tegen over medicijnen en de apotheek. Ik heb ze zojuist verwijderd, want het blijft allemaal een continuing story. Follow the money en de vertrekkende staatslieden. Hoi Roger.