zondag 17 maart 2013

Het bolletje

Hoe gek het ook klinkt, ik mis af en toe het geluid en de dynamiek van het typen van een brief of een verhaal op een typemachine. Omdat mijn eerste baan als gemeente-ambtenaar mij achter een Royal typemachine zette ter vervaardiging van stencils en correspondentie met gebruikers, ben ik redelijk ingevoerd geraakt in de wereld die typemachine heet.
Van die groene machines op een dikke vilten onderlegger tegen doordreunen op je bureau.

Als correspondent bij Remington-Rand op de Overtoom gewerkt met als voordeel dat ik ook de voorraden moest bijhouden op het Entrepotdok tegenover Artis.
Voor het transport stond er een Volkswagen Kever ter beschikking en de eerste rit voerde me naar naar mijn oma en opa om te laten zien dat het toch wel wat ging worden met me. Remington was de plek waar ik kennismaakte met de elektrische schrijfmachine. Grote dingen, niet mooi.

Uiteindelijk op de IBM Selectric beland, inclusief de uitvoering met ponsband. Oh wat kon je daar lekker op tikken, de regelmaat van het bolletje joeg je snelheid vanzelf op en de woorden leken zo op het papier te belanden. Met die mooie lettertypes als Courier, Prestige en Elite. En Orator.

Ik heb nog een kofferschrijfmachine van Olivetti ergens staan. Niet meer gebruikt, in afwachting van de tijd dat de energie gerantsoeneerd wordt.  Dan kan ik toch blijven schrijven, al zullen de letters u dan waarschijnlijk niet meer bereiken.



1 opmerking: