De vlo en de Harley

Moppen onthoud ik maar moeilijk, maar dat is geen probleem, want de meeste moppen van vroeger komen vanzelf weer langs.
Eén van de moppen die ik wel onthouden heb stamt uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw (jee Bo, wat ben je oud!).

Na een drukke beursdag in Kanton zaten we met een aantal Nederlandse deelnemers uit te blazen in de lobby van ons hotel. In het gezelschap ook een jonge stagiair uit Oostzaan die voor het eerst mee was naar het buitenland. Hij mengde zich niet in de gesprekken maar luisterde aandachtig toe, want er moest geleerd en opgestoken worden.
Ook bij de diverse sterke verhalen en moppen had hij weinig bemoeienis. Alleen op één moment hebben we hem gehoord.

Willekeurig spook, geen relatie tot verteller.

Er komt een vlo  's winters kleumend en rillend een bar binnenlopen, die handenwrijvend om een warme grocq vraagt. "Koud, ik heb het koud".
Iemand aan de bar draait zich om en zegt dat hij de volgende keer als het buiten koud blijft maar op de poes van een vrouw moet springen, dan blijft hij wel warm. Goed idee, denkt de vlo.
De volgende avond in dezelfde bar komt dezelfde vlo weer klappertandend binnen. "Koud, ik heb het koud", roept hij weer.
De mier van de vorige avond kijkt hem aan en zegt: "Wat heb ik je nou verteld? Je hebt niet opgelet".
"Jawel",  zegt de vlo, "ik heb gisteravond precies gedaan wat je gezegd hebt, maar toen ik vanmorgen wakker werd zat ik in de snor van een haastige motorrijder".

De stagiair begon na vijf minuten, toen we nog een rondje bestelden, ineens ontzettend te giechelen en rolde snikkend van het lachen uit zijn stoeltje. Hij had hem ook door. Heerlijke tijd.